Met Hemelvaart zijn we met het hele Oererf drie nachten gaan kamperen in de buurt van Venray, de roots van Mario. We zouden hier in ieder geval met een delegatie een dag gaan meehelpen bij een ecowoning (De Wereldboom).
Wat waren het fijne dagen. We hadden een eigen veldje waarin we eigenlijk ons eigen erfje hadden, met tenten en campertjes op minicamping Heide.
Als we met Het Oererf samen zijn, dan gaat het vaak vanzelf. Oké, niet alles, maar zo voelt het (voor mij) wel. Met twaalf volwassenen en tien kinderen zijn we al een gemeenschap en als we drie dagen samen zijn, wordt de kracht ervan heel zichtbaar en vooral voelbaar. Het wordt vooral zichtbaar wat het Oererf kan zijn, of al is. De reden waarom ik bij het Oererf zit, voelt dan zo kloppend.
Als ik even rust nodig heb of als het even te veel is, trek ik me terug. Als een ander even alleen een wandeling wilt maken, dan kan dat. Het koken en afwassen is een organisch en organiserend geheel dat als vanzelf lijkt te gaan. Zonder streepjes achter namen van hoe vaak iemand al dan niet heeft afgewassen. Voor mij is afwassen met elkaar een feestje, met een dansje, liedjes en humor. En ook als het even minder gaat met iemand, is dat oké.
Alleen is maar zo alleen. Als individu en zelfs als gezin is het soms eenzaam. Al 22 mooie mensen en kinderen bij het Oererf, 22 schitterende zielen. Allemaal met eigen eigenschappen, talenten, grenzen en prikkels. Allemaal eigen. Samen zijn we allemaal een klein schakeltje in het geheel. Samen zijn we een systeem, een geheel, een gemeenschap, een cirkel, een Oererf!
Het Oererf zie ik dan weer als een klein schakeltje in het geheel op grotere schaal. Een schakel om een positieve handafdruk achter te laten. Om te inspireren. Om iets te betekenen voor elkaar en generaties na ons. Om goed te zijn voor de aarde. En zo is ieder mens, elk dier en elke boom of plant een klein schakeltje in het geheel.
[Foto: Hemelvaartweekend 2024]